Safari en Seaworld

Vrijdag 19 juli.

Donderdagavond schoot het ons ineens te binnen dat we nog tickets hadden voor een monstertruck safari bij The showcase of citrus in Clermont. Dat zou dan wel vrijdag moeten gebeuren, want veel tijd hebben we niet meer deze laatste dagen. Vrijdagochtend  meteen gebeld om te reserveren, maar helaas, de tours zitten al volgeboekt. Hun grote truck is kapot, en daarom is het aantal plaatsen per dag nogal beperkt. Ik laat ons maar op de reservelijst zetten,voor de tour van twee uur,  voor het geval er iemand niet komt opdagen.

Om 13.45 zijn we bij de plantage aangekomen, en al vrij snel krijgen we te horen dat er mensen hebben afgebeld,en we toch mee kunnen. Mooi zo!  Onze chauffeur en tourguide heet Chad.  Hij geeft meteen al aan dat, mocht hij een alligator ontdekken in een sloot, hij die wel even zou gaan vangen. Tuurlijk.... (Steve Irwin??)

De eerste honderden meters van de tour gaan tussen de citrusbomen door, en over een grote open vlakte. Dan duiken we het bos in, en gaan we op zoek naar wildlife. Misschien wel een slang, of een alligator, in ieder geval veel vogels. In een boom zitten tientallen gieren op een tak. Dat betekent meestal dat er ergens een dood dier ligt , want dan zijn de gieren er altijd als eerste bij. In de berm ligt dan ook een dood wildzwijn, en dat is te ruiken. Het zwijn is waarschijnlijk te grazen genomen door een alligator, die zijn prooi nog even voor later wil bewaren.

Even verderop zet Chad de truck stil, en springt er vanaf. Een seconde later staat hij al tot zijn knieën in de sloot, want hij heeft wat gezien. Nu gaan we het beleven! Helaas is het geen alligator, maar een grote schildpad. Jammer!! Ook best link trouwens, want dit model bijt je zomaar een vinger af.

Onderweg komen we langs een kudde koeien, een paar waterbuffels, ezels, een zebra en veel kleine gators. De tour duurde door de vele stops onderweg  zo'n vijf kwartier ipv een uur, en dat vinden wij natuurlijk helemaal niet erg. Het was erg leuk, en zeker het omrijden waard.  Terug op bij de farm nemen we nog een 100% orange slush  , we hebben nog nooit zo'n lekkere verfrissing  gehad.




Onderweg naar Seaworld (waar we het avondprogramma willen zien)  gaan we nog even lang de Hilfiger store bij de BuenaVista Outlets. Misschien hebben ze daar wel de jas, die Alfons graag wil, in de juiste maat. Ze hebben helemaal niks, want de winkel is leeg. 'Grand re-opening july 30th' staat er op het raam geplakt. Daar hebben we niks aan, want dan zijn we al weer thuis.

Om 17.00 uur komen we aan bij Seaworld, waar we door kunnen rijden tot het preferred parking gedeelte, dat scheelt een stuk lopen. Voor de zekerheid maar even een preferred parking kaart van de grond geraapt en achter de autoruit gelegd. Je weet maar nooit.  We lopen direct door naar Shamu Stadium voor de show van 17.30. De show werd helaas uitgesteld, wegens dreigend onweer. Zo'n twintig minuten later begint de show dan toch. Het is een mooi spektakel, met veel sprongen en geplons.,erg leuk. De vorige keer was de show toch een beetje tegengevallen, maar nu was het helemaal top.

We hadden ondertussen behoorlijke trek gekregen, dus gingen we op zoek naar een plek om wat te eten. Op weg daar naar toe , stopten we nog even bij de underwater viewing area bij de orca's. Hadden we dat nu maar niet gedaan, want een paar minuten later regende het pijpenstelen. We hadden geen zin om een nat pak te halen, dus hebben we daar een dik uur gestaan. Toen het eindelijk wat minder ging regenen zijn we er maar door gegaan, al slalommend van afdakje naar afdakje.  Zo kwamen we eindelijk bij een restaurant waar we wat konden eten.

Ondertussen regende het alweer volle bak, en waren alle shows en attracties nog gesloten. Om negen uur zaten we weer in de auto, en ruim een uur later waren we weer thuis.


Zaterdag (nu dus) wilden we eigenlijk nog een keer gaan varen, maar het regent al de hele ochtend. Dan gaan we maar vast beginnen met koffers pakken en opruimen, scheelt zondag weer een hoop gedoe.  We vliegen zondag pas om 18.15, dus kunnen we lekker rustig aan doen.

Misschien is er morgen nog een blogje, en anders komt het volgende bericht pas uit Nederland.

Groetjes Alfons, Mirijam en Manon.

Homosassa River

Donderdag 18 juli

Gisteren was het weer 'No worries wednesday'  bij Outback Steakhouse. Tja, als je voor $25 een drie gangen menu voor 2 personen kunt scoren, wie zijn wij dan om daar geen gebruik van te willen maken? De blooming Onion is groot genoeg als voorgerecht voor ons drieën, Mirijam en ik kozen de steak als hoofdgerecht, met een ceasarsalad en friet er bij, en Manon nam de Ahi-Tuna als hoofdgerecht.

We hadden zelfs nog plaats voor een dessert, dus kozen we een trio van carrotcake, cheesecake en brownie met vanilleijs, met drie vorkjes erbij. Met moeite kregen we alles op, maar het is weer gelukt. Veel andere gasten nemen de restjes mee naar huis, maar dan bestel ik liever wat minder.

Tijdens het eten besloten we wat we donderdag zouden gaan doen, varen in Homosassa.
Voor de vakantie was ons al een boot ter beschikking gesteld, maar daar hadden we nog helemaal geen gebruik van gemaakt. (Daar hadden we natuurlijk helemaal geen tijd voor gehad) We hebben nog maar drie hele dagen te gaan in Florida, dus als we nog willen gaan varen moet het nu toch wel gaan gebeuren.

Vanochtend de wekker gezet, want met die onweersbuien 's middags, moet je wel op tijd weer terug zijn in de haven. Mirijam voelde zich alleen niet fit vanmorgen, koortsig, en misselijk. Die slaat dus deze ronde over, en ik ga alleen met Manon naar Homosassa. Ik bel naar de jachthaven dat we er over een uurtje zullen zijn, dan kunnen ze tegen die tijd de boot te water laten, want die ligt nog in de stalling. Bij de jachthaven aangekomen, zijn ze net bezig met de boot op te halen. Een koelbox met drinken en belegde broodjes gaat mee aan boord, want we lunchen op het water vandaag.

We varen eerst richting de Golf van Mexico, want op dat deel van de rivier mag je lekker hard varen. Het valt nog niet mee de juiste route te vinden, want je moet wel tussen de boeien blijven. Buiten de vaargeul kan het  erg ondiep zijn, en dan wordt het gevaarlijk, tenminste als je te snel vaart. We varen niet helemaal door tot aan de Golf, mede door de weersvoorspellingen. We drinken wat op een rustig plekje, en gaan dan weer terug richting Homosassa. De jachthaven varen we voorbij, en we gaan naar het begin van de rivier, de bron.  Althans een van de bronnen, want de Homosassa river wordt gevoed door meerdere zijriviertjes.

Midden in de rivier, bij het dorp, ligt Monkey Island.een klein eilandje bewoond door vijf apen. Als we de  'bebouwde kom'  verlaten hebben mag het gas er weer op, totdat we bij een manatee zone zijn. Vanaf hier tot aan de bron mag je slechts een paar km/u varen, om de manatees te beschermen tegen bootschroeven. Onderweg zien we schitterende huizen en boten. Er staan nog een een paar van deze paleisjes te koop, dus wie weet. Ook zien we veel prachtige vogels, maar geen alligators of manatees.

Bij de bron eten we een broodje en drinken we wat, voordat we weer terug varen naar de haven, want de lucht begint al aardig donker te worden. Als we een half uurtje later in de auto zitten, begint het al te regenen. Net op tijd terug dus.

Als we thuis zijn is Mirijam alweer wat opgeknapt . Ik heb nog een bon liggen voor $20 korting bij Bealls die alleen vandaag nog geldig is . Die gaan we natuurlijk nog even verzilveren bij het filiaal hier om de hoek. De Levi's kosten hier maar een habbekrats, en met de kortingsbon blijft er van de verkoopprijs van $40 nog maar de helft over. Dat is nog eens leuk kleren kopen.

Dus al met al weer een geslaagde dag in sunny Florida. Morgen gaan we nog een keer naar Seaworld, want vorige week hebben we heel veel attracties en shows overgeslagen.


Tot morgen!

Groetjes,

Alfons, Mirijam en Manon

Aquatica

dinsdag 16 juli.

Vraag niet hoe het kan, maar we hebben ons verslapen vandaag. Het is dan wel vakantie, maar wel wilden juist vroeg op om naar Aquatica te gaan. In verband met het onweer 's middags gaan de attracties dicht, tot dat het weer beter wordt.  Maar goed, de bedden in het Westin liggen zo lekker, dat we pas om 9.00 wakker schrikken. Snel in de kleren en de koffer pakken, uitchecken en een onderweg een ontbijtje scoren.

Bij Aquatica aangekomen, is meteen al te zien dat er meer liefhebbers zijn voor een beetje aqua joggen. Met moeite weten we nog een paar stoelen in de schaduw te vinden, want het zonnetje brand er al lekker op deze morgen. Manon en ik duiken meteen de stroomversnelling in, terwijl Mirijam probeert een kleurtje te krijgen, en bij voorkeur niet knalrood.  Na rondjes houden wij het even voor gezien, tijd voor wat anders. Manon gaat even spelen in Walkabout waters, het speelparadijs voor de kleintjes.

Ik trek de stoute slippers aan, en waag me maar weer eens aan de Taumata racers. Misschien wil Manon ook wel mee, dus die maar weer opgezocht tussen de andere kids. Tot mijn grote verbazing wil ze het ook wel eens proberen, dus kon ik met twee matjes die hoge trap op. Ik laat Manon maar even voor gaan, dan kan ik in elk geval zien of ze in een stuk beneden komt. Dat lukt gelukkig. Als ik ook beneden ben ,staat Manon helemaal te  stralen van trots. Zag je dat papa? zonder te gillen! Happen naar adem zul je bedoelen, want het is nogal een afdaling. High five!

Daarna gaan we nog naar het golfslagbad en een andere glijbaan, waarna we Mirijam maar weer eens opzoeken. Met z'n drieen doen we nog een paar rondjes in de stroomversnelling.  Dan willen we eigenlijk nog wel een keer van die hoge glijbaan, maar als we eindelijk bijna aan de beurt zijn begint het te onweren, en moeten we via de trap weer naar beneden. We zitten de eerste bui uit, maar het lijkt er op dat het nog wel even gaat duren. We pakken onze spullen, en gaan richting de uitgang.
Dan word er omgeroepen dat alles weer veilig is, en de attracties weer open gaan. Nou, het is wel weer mooi geweest, we gaan op weg naar Inverness. Als we nog geen tien minuten onderweg zijn, barst er een wolk open, daar wordt je bijna bang van.  Centimeters water staat er op de snelweg, dus de snelheid is er wel even uit. Je ziet bijna geen hand voor ogen. Onderweg is het bij vlagen weer droog, en een paar minuten later is alles weer drijfnat.




Nu zijn we voor de laatste dagen weer in Inverness, en dat toch wel lekker zo'n eigen plekkie.
Dinsdagavond en de woensdag gaan voor het grootste gedeelte op aan zwemmen, even boodschappen doen, en drie dagen blog inhalen. De laatste dagen hadden we geen internet, kon er niet worden geblogd. Das ook wel  lekker, maar nu moet alles weer worden bijgewerkt. Vooral het in elkaar knutselen van de filmpjes kost veel tijd.Maar ik ben weer helemaal bij.

Wat we donderdag gaan doen hebben we nog geen idee van, dat lezen jullie morgen wel weer.


Groeten uit Inverness,

Alfons, Mirijam en Manon

EPCOT

Maandag 15 juli.

Epcot staat voor "Experimental Prototype Community of Tomorrow" Dit Disney park is geopend in 1982, en bestaat uit twee delen. Future World, waar vooral technologie en innovatie centraal staan, en World Showcase waar elf landen met een eigen paviljoen zijn vertegenwoordigd. Wij zijn hier nog nooit eerder geweest, dus weten we eigenlijk niet wat we kunnen verwachten. Behalve dat het een heel groot park is, en we waarschijnlijk niet het hele park kunnen zien. Dat gaan we dan ook niet proberen, we maken er gewoon een leuke dag van, en we zien wel waar we terecht komen.

Na de ingang gaan we direct naar Testtrack, waar inmiddels al een wachtrij staat van 50 minuten, om een fastpass te halen. Dan gaan we weer terug naar de andere kant van het park, naar Nemo&Friends. Aansluitend gaan we naar Crush Talk, een liveshow met in de hoofdrol Crush de schildpad uit de Finding Nemo film.

Goed verstopt in een zaaltje mogen we met Mickey, Minnie en Pluto op de foto. Ze nemen voor alle bezoekers genoeg tijd, en er geen gedrang zoals wel vaker bij de characters het geval is.

Dan gaan we weer terug naar Testtrack, waar we tussen 11.40 en 12.40 naar binnen mogen. Als we goed en wel binnen zijn wordt er omgeroepen dat de attractie door een technische storing wordt stilgelegd. Hebben wij weer... Na zo'n 20 minuten komt de boel weer in beweging. Bij Testrack gaat het er om dat je je eigen auto ontwerpt, en die vervolgens gaat testen. Optrekken, remmen, sturen, warmte en kou, en uiteindelijk snelheid op de racebaan. Heel erg gave attractie.



Tegen het middaguur nemen we de veerboot naar de World Showcase, waar we in Duitsland een Bratwurst eten als lunch. We wonen een half uur van de grens, gaan tien uur in een vliegtuig zitten, en belanden alsnog in Duitsland... De wurst mit sauerkraut schmeckt in ieder geval sehr gut. De lucht boven Epcot begint te betrekken, en in de verte horen we al het onweer rommelen.Tijd voor de dagelijkse regenbui. We laten ons niet nat regenen, en blijven nog even rondhangen bij onze oosterburen.

Vervolgens gaan we nog naar Noorwegen, China (waar Manon op de foto gaat met Mulan) en Mexico, waar we een boottochte je maken met de 'Three Caballeros'. Langzamerhand gaan we richting de uitgang, want het onweer begint nu serieuze vormen aan te nemen. We hebben een leuke dag gehad in Epcot, een schitterend park We komen vast nog wel een keer terug.

 

 

's Avonds gaan we eten in Greenbow, Alabama, bij de Bubba Gump shrimp company in Universal City Walk. Het restaurant is gebaseerd op, en ingericht met memorabilia uit, de film 'Forest Gump' met Tom Hanks. Op het munu staan vooral garnalen, in tientallen variaties, maar ook voor mensen die geen garnalen lusten is er genoeg keus. Als je bediening nodig bent moet je een bordej omdraaien dat op tafel staat. 'Run Forest Run' als alles ok is, en 'Stop Forest Stop' als je iets wilt bestellen. De specials staan op een pingpong batje gedrukt, en onze cocktail komt in een lichtgevende beker met de tekst: "My momma says I'm special" Manon's kindermenu komt in een garnalenkotter(Jenny), en overal hangen foto's en spreuken uit de film. Op verschillende tv's wordt de film gedraaid. In de naastgelegen winkel kun je t-shirts en souvenirs kopen. Het eten heeft ons goed gesmaakt, en het is een erg leuke tent om eens een keer te eten. Na het eten gaan we nog even langs de andere winkels in City Walk, o.a. de Universal Store. Daar hebben ze vooral van Harry Potter heel veel spullen, zoals toverstokjes, kleding en natuurlijk de vliegende bezemsteel 'de Nimbus 2000'

Tijd om weer naar het hotel te gaan, want morgen wacht Aquatica.

Groetjes Alfons, Mirijam en Manon.

Shop 'till u drop

We zijn weer 'thuis' in Inverness, na drie heerlijke dagen in Orlando. Zondag zijn we om een uur of twaalf vertrokken, dus waren we rond half twee in Orlando. Het was nog te vroeg om in te checken bij het hotel, dus zijn we maar direct naar de Premium Outlets aan International Drive gereden.

In het foodcourt hebben we geluncht bij Five Guys, want dat was de vorige keer zeer goed bevallen.
Bij Hilfiger kan ik slagen voor een shirt en een trui, maar veel andere shirts en een jas zijn niet in de juiste maat. Of ze zijn wel in de juiste maat, maar ze staan me niet aan.. Manon weet bij Hilfiger kids nog een paar shirts op de kop te tikken, en ze heeft onderhand al een koffer vol. Bij Nike koop ik nog een paar nieuwe schoenen voor $50 (oftewel €38) , kan ik weer een tijdje mee vooruit.
Een collega had gevraagd of ik een Levi's shirt wilde meenemen, dus snel even de Levi's store ingelopen. Binnen vijf minuten stond ik weer buiten, met een shirt. Missie geslaagd.

Voor neefje Thomas, die binnenkort jarig is vinden we een cadeautje bij de Disney outlet, dus dat ik ook alweer geregeld. Daarna nog even bij Ralph Lauren binnengewipt, maar met lege handen vertrokken. Volgende keer beter misschien.

Inmiddels is het al vier uur, tijd om naar het hotel te gaan.
Het hotel ligt aan Universal Boulevard, net buiten de drukte van Int.drive en de Universal resorts. De auto gaat in  de parkeergarage, en een paar minten later staan we al in de lobby van dit moderne hotel.
We hebben een prachtige ruime kamer op de derde verdieping, met twee queen size bedden. Uitzicht op het zwembad, en in de verte is Funspot USA nog te zien.

 's Avonds gaan we naar Downtown Disney want daar is het altijd gezellig. Blijkbaar waren meer mensen daarvan op de hoogte, want het was druk! Geen parkeerplaats meer te krijgen. Tenminste niet in de buurt van World of Disney, en daar wilden we nou net naar toe. En ik had natuurlijk geen zin op honderden meters te lopen, dus dan zit er niks anders op dan te wachten tot er iemand vertrok. Mirijam en Manon waren ondertussen al uitgestapt, en daar de winkels gelopen, terwijl ik nog stond te wachten op een parkeerplaats. Na een kwartier minuten had ik eindelijk een plekkie.
Volgens mij hebben we bijna alle Disney winkels wel zo'n beetje gehad die avond, met World of Disney alleen al ben je zo een uurtje zoet. Daar verkopen ze echt alles van wat maar met die mouse te maken heeft. De kerstwinkel word ook niet overgeslagen, net als Art of Disney en Mickey's pantry. 
Maar het blijft bij kijken, want we geven geen dollar uit! Ook wel eens lekker...

We wilden gaan eten bij Rainforest Café, maar daar was een wachttijd van twee uur! Ja daaag! Dan eten we onderweg naar het hotel wel wat. Dat werd een wafel bij Waffle House, ook lekker op z'n tijd. De juffrouw was vergeten de cola op de bon te zetten, dus hoefden we  slechts $10 af te rekenen.
Op naar het hotel, en lekker slapen, want dinsdag werd een lange dag in EPCOT.

Groetjes!

't Is tenslotte vakantie!

Zaterdagochtend was ik alweer vroeg wakker, zes uur maar liefst. Maar dat bood wel mooi de gelegenheid om ook de zonsopkomst te zien. Na een bakkie koffie ben ik met de camera maar eens de tuin ingelopen om te proberen een Cardinal  op beeld vast te leggen. We zien ze de hele dag rond het huis vliegen en huppelen, maar zodra je te dicht bij kom t gaan ze er vandoor.

Dan zie ik een steen kruipen over het gazon achter het huis....Nog maar eens goed kijken....ja, hij beweegt echt! Dan zal het geen steen zijn toch? Snel de camera gepakt, Manon meegesleurd en er op af! Het is een landschildpad op weg naar zijn of haar hol in de grond. Zodra we te dicht bijkomen kruip ie weg in zijn schild. Dat biedt wel mooi de gelegenheid om foto's te maken,  het onderwerp beweegt in ieder geval niet. Maar ja, er is ook niet veel te zien . Als we een beetje afstand nemen, komt het koppie alweer tevoorschijn.  Nog een paar foto's en dan laten we hem maar weer met rust.

's Middags hebben we Home Alone 1 &2 gekeken op tv, typische kerstfilms maar dan in de zomer. Daarna 'moesten'  we nog even naar de Walmart voor een paar boodschapjes, en dan ben je zo weer een uurtje bezig. Thuis gekomen weer op de bank geploft en The Mask , Liar Liar en Happy Gilmore gekeken. Dus weer een dag goed besteed...

Nu zit ik een blogje te schrijven en een filmpje te maken, terwijl op de achtergrond de Tour de France en MotoGP aanstaan. Straks vertrekken we voor twee nachten naar Orlando, waar we in het Westin Imagine hotel verblijven. 't Zal ons benieuwen. Morgen hoeven we dan niet zo lang te rijden als we naar EPCOT gaan. Maandag gaan we naar Aquatica voor wat watersport...
Ik weet niet of we Wifi hebben in het hotel, dus wellicht is er geen blog de komende dagen. We zullen wel zien.


Groetjes.

Weeki Wachee

"Weeki Wachee" is een uitdrukking die nog stamt uit de tijd van de indianen, en zoveel betekent als: "Wie gaat er nou met dit weer naar buiten"? Wij dus. Vanochtend was het in prima weer, maar toen we in Weeki Wachee aankwamen regende het pijpenstelen. Volgens de buienradar zou het maar even duren, maar dat werd al gauw een half uur. We gaan eerst maar even schuilen, want het begint ook nog te onweren. Nu misten we wel de eerste mermaidshow, maar die zou, bleek later, worden afgelast ivm het onweer.

Weeki Wachee Springs is een van de oudste attracties in Florida, al sinds de 50's komen er duizenden toeristen per jaar naar de zeemeerminnenshow kijken. Het is een kleinschalig park, met naast de mermaids ook een dierenshow, riviercruise, zwemparadijs en nationaal park. De mermaidshow vind plaat in een theater dat bovenop de bron van de Weeki Wachee river is gebouwd. Op het diepste punt is het zo'n tachtig meter diep. De dames zwemmen dus in de natuur, en daarom zijn er ook vele vissen en schildpadden die figureren in de show. Een schildpad werd iets te enthousiast in zijn rol, en werd vriendelijk, doch hardhandig op zijn plaats gezet, maar dat leek niet te helpen. De dames vertolkten 'The Little Mermaid' in deze show met veel muziek en dans onder water. Door een buizensysteem kunnen de dames onderwater ademhalen. Erg leuke show, nog nooit zoiets gezien.

De dierenshow is een beetje amateuristisch, met gastheer die iets te veel z'n best moet doen om grappig te zijn. Hij heeft wel een aantal van Florida's meest voorkomende reptielen meegenomen, waaronder slangen en een alligator.

We zijn Manon's oordoppen en duikbril vergeten, en nu kan ze niet zwemmen in Buccaneer's Bay, zoals het zwemgedeelte hier heet. Dit vindt ze niet leuk, maar een oorontsteking is nog veel minder leuk. De riviercruise leek ons ook erg leuk, maar bij aankomst bleek dat we een uur moesten wachten op de eerst volgende beschikbare boot. Dat hebben we vriendelijk afgeslagen, we gaan eerst wel even lunchen. Na het eten betrok de lucht alweer, en was in de verte alweer gerommel te horen. Tijd om naar huis te gaan, want bij onweer gaan toch alle waterattracties dicht. We zaten nog maar net in de auto of het begon alweer keihard te regenen. We hebben ons wel vermaakt , maar na een paar uur heb je het wel weer gezien. Daar is de toegangsprijs dan ook naar ($13 per volw.) Manon geeft onderweg naar Inverness ook nog even een showtje weg....
Voor het eten van vanavond zijn we weer naar Outback geweest, de tweede keer al deze week. Het was weer heerlijk. Vooral de Ahi Tuna, was geweldig. Ik had een kleine portie vooraf besteld, maar de volgende keer wordt dat dus een grote. De ceasarsalad is ook altijd lekker als voor of bijgerecht. Ook de Blooming burger was erg lekker. Manon en Mirijam deelden een Outback burger, en dat was ruim voldoende. Alle drie een mini milkshakae na, en toen hadden wij onze buik wel weer vol. Zeker omdat je er een vaas cola bij krijgt. En als je glas leeg, komen ze nog even een gratis refill brengen.